Toen koningin Elizabeth II stierf, rouwden zelfs haar bijen, zo meldden Britse media. Veel imkers zeiden dat deze informatie onzin was, maar het informeren van bijenfamilies over het overlijden van een imker is een oude traditie.

Wat is de favoriete honing van Hare Majesteit?

Er is maar één koningin van Groot-Brittannië? Ja, maar er woont meer dan één koningin-moeder in Buckingham Palace. Vier bijenkorven staan ​​op een eiland, gelegen aan het meer in de verste hoek van de tuin, waar planten vrij kunnen groeien. Er komen maar weinig tuiniers op bezoek. De imker van Hare Majesteit, de heer Chapple (interview door David Wilkes met de Daily Mail, 2011) zei: - Kunt u zich voorstellen wat er zou gebeuren als mijn bijen het tuinfeest zouden verstoren? Ik zou meteen in de Toren belanden! – Daarom vervangt de imker de koninginnen elk jaar door nieuwe, uit zachte lijnen. Multiflorale honing wordt verkregen in het park van Buckingham Palace en de koningin eet het elke dag als ontbijt. Haar oordeel over deze honing is: zeer goed.”

Zoals we uit de media weten, was het de koninklijke imker, John Chapple, die zwarte linten aan de bijenkorven bond toen Elizabeth II stierf, en hij was het die de bijen op de hoogte bracht van haar dood. Maar waar gaat deze traditie eigenlijk over?

Waar praat je met bijen?

Volgens de Kelten hadden bijen een grote kennis en waren ze boodschappers tussen het hiernamaals en de werkelijkheid, die nieuws van de goden brachten. Op de westelijke eilanden van Schotland werd aangenomen dat bijen over oude druïdische kennis beschikten. De Hooglanders geloofden ook dat tijdens de slaap of trance de ziel het lichaam verlaat en de vorm aanneemt van een bij. Deze overtuigingen werden aangepast aan het christendom, en daarom verschenen er Schotse en Engelse legendes die zeiden dat bijen luid neuriën op kerstavond om middernacht. In Cornwall mochten de bijenkorven echter alleen op Goede Vrijdag worden verplaatst – en de imker moest hen hiervan vooraf op de hoogte stellen.

De legende dat bijen boodschappers zijn van de goden tussen het hiernamaals, werd in christelijke tijden veranderd in het geloof dat insecten rechtstreeks uit het paradijs komen. Op de eilanden was het ook heel belangrijk om bijen als familieleden te behandelen en hen te informeren over alle familiegebeurtenissen - bruiloften, geboorten, begrafenissen. De imkers moesten rustig praten met de mensen onder hun hoede, omdat de insecten slecht nieuws niet gemakkelijk accepteerden. Hun overtreding zou ertoe kunnen leiden dat ze hun bijenkorven verlaten of stoppen met het produceren van honing. Zwermen werden zeer serieus genomen - het was een voorteken dat de dood van de gastheer aankondigde!

Als een familielid stierf in Wales, was het heel belangrijk dat iemand de bijen vóór de begrafenis op de hoogte bracht en een stuk hout met een zwart lint boven in de mand plaatste (dit was om verdere sterfgevallen in het gezin te voorkomen). In Buckingham County moest een lid van de familie de bijenkorven benaderen en zeggen: "Kleine brownies, je meester is dood", waarna van de bijen werd verwacht dat ze "zoemden" als ze besloten bij het gezin te blijven. In Ierland werd tijdens de rouw echter een zwarte stof over de bijenkorven gelegd en moesten er na de wake stukken voedsel aan de insecten worden gegeven.

Een zwerm die op een dode tak terechtkwam, werd als een zeer slecht voorteken beschouwd en luidde de dood in de familie van de imker in. Hetzelfde voorteken in Wales was een takje dat zich in het huis vormde. Hoewel men in sommige regio's geloofde dat het geluk bracht als het bij zijn familie bleef (als de bijen wegvlogen, hadden de gastheren een slecht lot). Als iemand in Cornwall erin zou slagen een zakdoek over een dichtgeknoopte zwerm te gooien, zou hij of zij veel geluk hebben.

In heel Europa werd heel lang gedacht dat er bijenstallen naast de kerk moesten staan, zodat de kerkklok kon luiden. Vermoedelijk zou het geluid ervan effectief moeten voorkomen dat bijen zwermen.”