Bijen in de Lente
In de lente ontwaken ze, de kleine vliegers,
De bijen, met hun gestreepte jasjes en gouden vleugels.
Ze dansen tussen bloesems, als muzikanten op een feest,
En verzamelen nectar, als schattenzoekers op een queeste.
Hun zoemen vult de lucht, een symfonie van leven,
Ze kennen de geheimen van de bloemen, de taal van het stuifmeel.
Ze bestuiven, beminnen, en dragen de zon op hun rug,
De bijen, onze onvermoeibare tuiniers, onze stille geluk.
Ze bouwen hun korven, als architecten van de natuur,
Met was en honing, een thuis voor hun koningin.
En als de dagen langer worden, de zon hoger klimt,
Vullen ze onze wereld met overvloed, met zoetheid en zin.
Dus laten we de bijen eren, hun werk en hun dans,
In de lente, als alles ontwaakt, als de wereld weer begint.
Want zonder bijen, geen bloemen, geen vruchten, geen leven,
In de lente, dansen we samen, met de bijen als onze vriend. πΏπ
Reactie plaatsen
Reacties