In een zonovergoten veld, tussen bloemen en kruiden,
Daar ontmoette ik Olga, de imker, met haar zachte handen.
Ze fluisterde verhalen aan de bijen, als een oude vriendin,
En de bijen zoemden in harmonie, een lied van honing en zonneschijn.
Olga droeg een hoed van stro, haar ogen stralend als de zon,
Ze kende elke bij bij naam, hun dansen en hun geheimen.
Ze leerde me over de korf, het hart van de bijenfamilie,
Waar honing werd geboren en de tijd stilstond in een zoete symfonie.
De bijen dansten in cirkels, vertelden verhalen van bloemen,
Hun vleugels glinsterden als gouden draden in de ochtenddauw.
Olga luisterde aandachtig, haar handen liefdevol op de korf,
Ze wist dat de bijen meer waren dan insecten, ze waren poëzie.
En terwijl de zon langzaam zakte, de bijen terugkeerden naar huis,
Zat Olga op haar stoel, een glimlach op haar gezicht.
Ze had honing op haar lippen, de smaak van de natuur,
En in haar ogen zag ik de magie van bijen en Olga de imker.
Dus laten we een ode brengen aan Olga en haar bijen,
Aan de zoete nectar en de dansen in de zon.
Moge hun verhalen eeuwig zoemen, als een lied van liefde,
In de tuinen van ons hart, waar de bijen altijd welkom zijn. 🌿🐝
Reactie plaatsen
Reacties